شرکت در تیم های تحقیقاتی آزمایشگاهی
انجام مطالعات آزمایشگاهی | تیم های تحقیقاتی آزمایشگاهی تیشوهاب در بازه‌های زمانی مختلف اقدام به انتشار موضوع مطالعاتی جدید در لینک‌های ارتباطی خود نظیر اینستاگرام، واتساپ، لینکداین و وبسایت می‌کند. شما میتوانید با عضویت در این کانالهای ارتباطی، از آخرین موضوعات مورد مطالعه با خبر شوید.
در صورت علاقمندی و تمایل به شرکت در هرکدام از این موضوعات، رزومه (ترجیحا انگلیسی) خود را به آدرس ایمیل شرکت با ذکر موضوع در متن ایمیل، ارسال نمایید و یا در صفحه شرکت در پروژه مهندسی بافت، ثبت نام نمایید.
بعد از بررسی رزومه شما، در صورت تایید رزومه به شما اطلاع داده می‌شود. فرایند بررسی، از سه الی هفت روز کاری زمان می‌برد.
روند شرکت در مطالعات آزمایشگاهی تیشوهاب
- از آنجا که شرکت نواندیشان بافت بنیان ملل، یک شرکت خصوصی بوده و از هیچگونه حمایت مالی از طرف مراکز دولتی و یا بخش‌های خصوصی دیگر دریافت نمی‌کند، هزینه و بودجه لازم برای انجام مطالعات آزمایشگاهی ، متناسب با جایگاه نام افراد در مقاله، بین اعضا تقسیم می‌شود.
- بعد از جذب محققین لازم، یک گروه در واتساپ تشکیل می‌شود و همه اعضا در آنجا با هم در ارتباط خواهند بود تا ضمن آگاهی از پیشرفت کار و نتایج، دانش خود را با هم به اشتراک بگذارند.
- محققین می‌توانند در کارهای عملی شرکت کنند. (با هماهنگی قبلی)
- تجزیه و تحلیل نتایج و نگارش مقاله توسط شرکت انجام می‌شود. (نگارش مقاله قبلا توسط اعضا انجام می‌شد که گاها سابمیت مقاله به دلیل عدم همکاری به موقع اعضاء، دو الی سه ماه به تاخیر می‌افتاد)
- از تاریخ 1400/06/01 تصمیم بر آن شد تا در پایان پروژه، یک وبینار جهت رفع اشکال و ابهامات بین اعضا برگزار شود.
پروژه های آزمایشگاهی در حال انجام در TISSUEHUB
پروژه ترمیم زخم دیابتی
حدود یک چهارم افراد مبتلا به دیابت دچار زخم های دردناک پا می شوند که به دلیل اکسیژن کم در زخم ناشی از اختلال در رگ های خونی و افزایش التهاب، دیر بهبود می یابند. این زخم ها می توانند مزمن شوند و منجر به کیفیت پایین زندگی و قطع عضو شوند. اکسیژن دو نقش دارد: یکی، بهبود بقای سلول های پوست در شرایط کم اکسیژن زخم دیابتی. و دوم، اکسیژن می تواند سلول های پوست را برای تولید فاکتورهای رشد لازم برای ترمیم زخم تحریک کند.
بافت‌های بدن برای زنده ماندن به اکسیژن نیاز دارند و زمانی که بافت آسیب می‌بیند به اکسیژن بیشتری نیاز دارند. در حالی که چندین درمان موجود برای زخم‌های مزمن در افراد مبتلا به دیابت وجود دارد، رایج‌ترین درمان ده‌ها جلسه در یک اتاقک اکسیژن هیپرباریک است، اما اثربخشی آن متناقض است و خطر مسمومیت با اکسیژن را نیز شامل می‌شود.
در این پروژه هدف ساخت یک زخم پوش با قابلیت رهایش اکسیژن و بررسی اثر آن به صورت درون تنی است.
پروژه مهندسی بافت غضروف
دو چالش عمده بیولوژیکی در ارتباط با بازسازی غضروف سه بعدی وجود دارد. اولین مورد ایجاد یک بافت ترمیم کننده است که خواص ساختاری و مکانیکی مشابهی با غضروف مفصلی دارد. برای این منظور، پروتکل‌های مهندسی مؤثر قبلاً توسعه یافته‌اند که در آن سلول‌های غضروفی، معمولاً از حیوانات جوان، بر روی داربست‌های زیست تخریب‌پذیر کاشته می‌شوند و در یک بیوراکتور کشت می‌شوند. دومین چالش اصلی نیاز به یکپارچگی موفقیت آمیز در سطح رابط بین میزبان و بافت ترمیم کننده است. ویژگی‌های متمایز غضروف مفصلی مانند آواسکولاریته و نرخ تبدیل غضروفی کم چالش‌های متعددی را برای ارتوپدها ایجاد می‌کند. مهندسی بافت رویکرد جدیدی است که فرآیند بازسازی را با بهره‌برداری از پتانسیل سلول‌ها، مواد زیست تخریب‌پذیر و عوامل رشد بهبود می‌بخشد. با این حال، مشکلاتی در استفاده از ساختار مهندسی بافت وجود دارد که مهمترین آنها یکپارچگی داربست و غضروف است. اخیراً تلاش‌های زیادی برای پرداختن به این چالش از طریق دستکاری ترکیب سلولی، ماده و بیومولکولی بافت مهندسی شده انجام شده است. تصور می شود که ترمیم غضروف یکپارچه به دلیل فقدان سلول های تولید کننده ماتریکس در ناحیه رابط غضروف-غضروف مانع می شود. این بی سلولی نسبی به دلیل ترکیبی از از دست دادن سلول های غضروفی از لبه های ضایعه، آواسکولاریته و عدم وجود سلول های پیش ساز چند توان است. علاوه بر این، ترومای بلانت باعث آپوپتوز سلول های غضروفی در دیواره های نقص می شود.مطالعات نشان داده اند که این یکپارچگی به سلول و داربست وابسته است. حضور فاکتورهای رشد و افزودنی های درمانی هم جزئی از داربست می باشد. در این مطالعه تلاش می شود تا ضمن ساخت یک داربست مهندسی شده، با تعبیه کردن یک فاکتور درمانی، اثربخشی این داربست بر روی اینتگریشن بافت بازسازی شده و بافت اصلی ارزیابی شود.
چسب های زیستی
چسب های بافت پلیمری مواد همه کاره ای را برای مدیریت زخم فراهم می کنند و به طور گسترده در انواع تنظیمات پزشکی از آسیب های جزئی تا آسیب های بافتی تهدید کننده زندگی استفاده می شوند. در مقایسه با روش‌های سنتی بستن زخم (یعنی بخیه زدن و منگنه زدن)، استفاده از آنها نسبتاً آسان است، کاربرد سریع را امکان‌پذیر می‌کند و حداقل آسیب بافتی را ایجاد می‌کند. علاوه بر این، آنها می توانند به عنوان هموستات برای کنترل خونریزی و ایجاد یک محیط بهبود بافت در محل زخم عمل کنند. علیرغم کاربردهای کنونی متعدد، چسب های بافتی هنوز با چندین محدودیت و چالش های حل نشده (مانند استحکام چسبندگی ضعیف و خواص مکانیکی ضعیف) روبرو هستند که استفاده از آنها را محدود می کند و فضای کافی برای پیشرفت های آینده باقی می گذارد. توسعه موفقیت‌آمیز چسب‌های نسل بعدی احتمالاً نیازمند درک جامع از خواص شیمیایی و فیزیکی رابط بافت-چسب، مکانیسم‌های اساسی چسبندگی بافت، و الزامات برای کاربردهای بالینی خاص است.
پروژه زخم پوش دولایه
تعداد زیادی از بیماری‌های پوستی مختلف مانند ضربه، زخم‌های حاد و مزمن، جستجوی گزینه‌های درمانی جایگزین و مؤثر را دیکته می‌کنند. فرآیند بهبود زخم نیازمند رویکرد پیچیده ای است که مرحله کلیدی آن انتخاب پانسمان با خواص کنترل شده است. داربست های مبتنی بر هیدروژل می توانند به عنوان یک کلاس منحصر به فرد از پانسمان های زخم عمل کنند. پانسمان‌های زخم هیدروژلی که در بازار تجاری ارائه شده‌اند، در میان پیشنهادات برای موارد خاص یافت نمی‌شوند و دارای معایبی هستند – سمیت، حساسیت‌زایی، و ناپایداری مکانیکی. پانسمان های دولایه توجه زیادی را به خود جلب می کنند که می تواند با خواص چند منظوره، معیارهای بالا برای پانسمان ایده آل زخم (خواص ضد میکروبی، چسبندگی و هموستاز، اثرات ضد التهابی و آنتی اکسیدانی)، دارورسانی، خود ترمیمی، تظاهرات محرک و هدایت ترکیب شود. بسته به آماده سازی و هدف. علاوه بر این، پیشرفت در زیست شناسی سلول های بنیادی و بیومواد، طراحی مواد هیدروژل را برای مهندسی بافت پوست ممکن کرده است. برای بهبود ناهمگونی محیط سلول، می توان از هیدروژل های گرادیان عملکردی دو لایه استفاده کرد.
در این مطالعه، هدف ساخت، ارزیابی و بررسی زخم پوش دولایه نانوالیافی هیدروژلی است.
پروژه های پیشین آزمایشگاهی در TISSUEHUB
مهندسی بافت عصب
استراتژی های ترمیم و بازسازی بافت عصبی توجه زیادی را به خود جلب کرده است زیرا به طور مستقیم بر کیفیت زندگی بیمار تأثیر می گذارد. چالش های علمی زیادی برای بازسازی عصب در حین استفاده از پیوندهای عصبی اتولوگ معمولی و از راهبردهای درمانی جدید توسعه یافته برای بازسازی اعصاب آسیب دیده وجود دارد. پیشرفت های اخیر در بازسازی اعصاب شامل استفاده از اصول مهندسی بافت شده است و این دیدگاه جدیدی را برای درمان عصبی ایجاد کرده است. موفقیت مهندسی بافت عصبی عمدتاً مبتنی بر تنظیم رفتار سلولی و پیشرفت بافت از طریق ایجاد یک داربست مصنوعی است که مشابه ماتریکس خارج سلولی طبیعی است و می‌تواند از کشت‌های سلولی سه بعدی پشتیبانی کند.
جهت اطلاع از پروژه های موجود در این زمینه تماس بگیرید.
زخم پوش های هوشمند
مدیریت زخم یک چالش بزرگ در سراسر جهان است که بار مالی زیادی را بر دوش دولت هر ملتی وارد می کند. پانسمان‌های زخم که می‌توانند بهبود زخم را تسهیل کنند برای مدت طولانی مورد بررسی قرار گرفته‌اند. پانسمان های مرسوم زخم، مانند بانداژها، هیدروژل ها و فوم ها، به بهبود زخم کمک می کنند که آنطور که انتظار می رفت کارآمد نباشد، زیرا نمی توانند به خوبی به روند بهبود زخم پاسخ دهند. پانسمان‌های زخم هوشمند که می‌توانند با زخم‌ها تعامل داشته باشند، شرایط زخم یا تغییر محیط را حس کنند و با استفاده از حسگرهای داخلی و/یا مواد هوشمند مانند مواد پاسخ‌دهنده به محرک‌ها و مواد خود ترمیم شونده واکنش نشان دهند، برای تسهیل مؤثر زخم پیشنهاد شده‌اند. شفا. در طول دهه گذشته، پانسمان‌های زخم هوشمند جوانه زده‌اند و پانسمان‌های زخم هوشمند مختلف از جمله پانسمان زخم بیومکانیکی، پانسمان زخم پاسخ‌دهنده به محرک‌ها، پانسمان زخم خود ترمیم‌شونده برای زخم‌های حرکتی، پانسمان زخم قابل جابجایی و پانسمان زخم‌های نظارتی پدیدار شده‌اند. از آنجایی که ماتریکس خارج سلولی طبیعی یک محیط ایده آل برای نشانه های توپوگرافی، الکتریکی و شیمیایی برای چسبندگی و تکثیر سلول های عصبی فراهم می کند، نیاز به ایجاد داربست مصنوعی وجود دارد که زیست سازگار، از نظر ایمنی بی اثر، رسانا، زیست تخریب پذیر و مقاوم در برابر عفونت باشد.
جهت اطلاع از پروژه های موجود در این زمینه تماس بگیرید.
سیستم های دارو رسانی
داروها از دیرباز برای بهبود سلامت و افزایش طول عمر استفاده می شده است. شیوه تحویل دارو در چند دهه گذشته به طور چشمگیری تغییر کرده است و تغییرات حتی بزرگتری در آینده نزدیک پیش بینی می شود. مهندسان بیوپزشکی کمک قابل توجهی به درک ما از موانع فیزیولوژیکی برای تحویل موثر دارو، مانند انتقال در سیستم گردش خون و حرکت دارو از طریق سلول‌ها و بافت‌ها کرده‌اند. آنها همچنین به توسعه چندین روش جدید تحویل دارو که وارد عمل بالینی شده اند، کمک کرده اند.
با این حال، با تمام این پیشرفت‌ها، بسیاری از داروها، حتی داروهایی که با استفاده از پیشرفته‌ترین استراتژی‌های زیست‌شناسی مولکولی کشف شده‌اند، به دلیل تعامل دارو با بافت‌های سالمی که هدف دارو نیستند، عوارض جانبی غیرقابل قبولی دارند. عوارض جانبی توانایی ما را برای طراحی داروهای بهینه برای بسیاری از بیماری ها مانند سرطان، بیماری های عصبی و بیماری های عفونی محدود می کند. سیستم های دارورسانی سرعت انتشار دارو و محل انتشار آن در بدن را کنترل می کنند. برخی از سیستم ها می توانند هر دو را کنترل کنند.
جهت اطلاع از پروژه های موجود در این زمینه تماس بگیرید.
نانوسلولزهای مویی(Hairy cellulose nanocrystals)
سلولز و مشتقات آن به دلیل زیست تخریب پذیری، تجدید پذیری زیستی و فراوانی به خوبی شناخته شده اند. نانوسلولزها یکی از کانون‌های نانوتکنولوژی پایدار برای کاربردهایی از تقویت مکانیکی و اصلاح رئولوژی تا کاتالیز، جداسازی، ذخیره‌سازی انرژی، وسایل پوشیدنی، افزودنی‌های غذایی و زیست‌پزشکی بوده‌اند. نانوبلورهای سلولز مودار (HCNCs) یک کلاس جدید از نانوسلولزها هستند که از یک بدنه کریستالی، شبیه به نانوبلورهای سلولز معمولی (CNCs) ساخته شده‌اند که بین دو لایه زنجیره سلولزی نامنظم بسیار کاربردی (“مو”) قرار گرفته‌اند. HCNC ها به طور مستقیم از فیبرهای سلولز از طریق واکنش های اکسیداسیون کنترل شده بدون اسید سنتز می شوند. موها قابلیت های منحصر به فردی را به HCNC ها می دهند که در غیر این صورت دستیابی به آنها با نانوسلولزهای معمولی مانند CNC ها و نانوفیبریل های سلولزی (CNF) دشوار یا اغلب غیرممکن است. HCNC ها که دارای بیش از یک مرتبه تراکم گروه های عملکردی بیشتر بر روی موهای خود در مقایسه با CNC ها هستند، از پایداری الکترواستریک یا فضایی قوی بهره می برند و ممکن است تحت خودآرایی ناحیه آمورف (موها) قرار گیرند.
جهت اطلاع از پروژه های موجود در این زمینه تماس بگیرید.
ارتباط با تیشوهاب
با ما تماس بگیرید. { تلفـــن: 26153586-(021) }
درخواست خود را در تلگرام یا واتساپ برای کارشناسان ما ارسال نمایید. { 09903141210 }
درخواست خود را به ایمیل شرکت ارسال نمایید. { info@tissuehubco.com }