ساخت زخم پوش
طراحی و ساخت زخم پوش پیشرفته ساخت زخم پوش.سالانه هزاران نفر از انواع آسیب های پوستی یا سوختگی ناشی از
ایجاد مدل زخم در حیوانات
روش ایجاد مدل زخم در حیوانات زخم های مزمن یک مشکل بالینی اساسی است که میلیون ها نفر را در
ارزیابی زخم پوش
ارزیابی زخم پوش یک پانسمان بر اساس نوع، عمق، محل و وسعت زخم، میزان ترشح، عفونت و چسبندگی زخم انتخاب
زخم پوش ها و ترمیم زخم
پوست بزرگترین ارگان از نظر سایز و مساحت سطح می باشد و کاربرد های متفاوتی دارد. لایه اپیدرم یا لایه بیرونی ضد آب می باشد و از قسمت داخلی بدن در مقابل عوامل بیرونی محافظت می کند. درم یا لایه میانی مسئول ساختار لایه می باشد، که از سلول های زنده، رگ های خون و رشته های عصبی تشکیل شده است.لایه سوم هیپودرم است که در پایین پوست قرار داردکه عمدتا از چربی و بافت های همبند دیگر تشکیل شده است. هدف اصلی این لایه اتصال پوست به بافت های زیر آن است . سلول ها بر روی سطح پوست به صورت یکنواخت بازتولید می شوند. در این مقاله قرار است در رابطه با زخم پوش و ترمیم زخم صحبت بکنیم.
زخم‌های پوستی و کاهش زمان بهبود آنها، یکی از جنبه‌های مهم پزشکی محسوب می‌شوند. زخم به هر گونه گسستگی در انسجام لایه‌های پوست (اپیدرم، درم و زیرجلد) یا بافت‌های زیرپوستی گفته می‌شود که می‌تواند در اثر عوامل فیزیکی (برش جراحی، ضربه، فشار، اصابت گلوله) و یا عوامل شیمیایی (سوختگی با اسید) ایجاد شود.
زخم پوش چیست؟
زخم پوش، یک پد تمیز می باشد که روی زخم قرار می گیرد تا از آن محافظت کند و به بهبود طبیعی کمک کند.هنگام پانسمان زخم، زخم پوش باید تنها موردی باشد که در تماس مستقیم با محل زخم باشد. زخم پوش باید استریل یا کاملا تمیز باشد تا احتمال ورود باکتری ها و سایر ذرات مضر به بدن از طریق زخم و ایجاد عفونت به حداقل برسد.
انواع ترمیم زخم
ترمیم زخم فرآیندی است که پوست طی ترمیم آسیب های ناشی از زخم طی می کند. بسته به نوع درمان و نوع زخم، سه نوع اصلی بهبود زخم وجود دارد. اینها را ترمیم زخم اولیه، ثانویه و سوم می نامند.
- اولیه: ترمیم زخم اولیه یا ترمیم زخم با هدف اولیه به زمانی اطلاق می شود که پزشکان زخم را با استفاده از منگنه، بخیه، چسب یا سایر اشکال فرآیندهای بسته شدن زخم می بندند.
- ترمیم زخم ثانویه: ترمیم زخم ثانویه یا ترمیم زخم با قصد ثانویه زمانی اتفاق می‌افتد که زخمی که بخیه نمی‌شود باعث از بین رفتن بافت زیادی شود. پزشکان در این موارد زخم را به حال خود رها می کنند تا به طور طبیعی ترمیم پیدا کند.
- ترمیم زخم سوم: ترمیم زخم سوم یا ترمیم با تاخیر در بسته شدن اولیه، زمانی اتفاق می‌افتد که نیاز به تأخیر در روند بسته شدن زخم وجود داشته باشد.
زخم پوش های هیدروژلی
هیدروژل ها را می توان به عنوان مواد پلیمری بسیار هیدراته (بیش از 30 درصد آب وزنی) تعریف کرد که یکپارچگی ساختاری آنها توسط پیوندهای عرضی بین مولکولی فیزیکی و شیمیایی بین زنجیره های پلیمری تضمین می شود، یا به عنوان شبکه های پلیمری که توانایی متورم شدن و حفظ حجم قابل توجهی آب را دارند اما در آب حل نمی شوند. بنابراین، هیدروژل ها به عنوان یک نوع زخم پوش های تعاملی برای زخم های بدون تراوش با عفونت کم، استفاده می شوند. با این حال، بسته به توانایی ژل در تورم، می توان از آنها برای پوشاندن زخم های با ترشح متوسط یا شدید استفاده کرد.
زخم پوش های پلیمری
مواد پانسمان زخم بر پایه پلیمرها در مدیریت زخم های مزمن به ویژه آسیب های دیابتی توجه زیادی را به خود جلب کرده است. این پانسمان ها چندین ویژگی جالب را نشان می دهند که می تواند برای مدیریت آسیب های مزمن مفید باشد. خواص پانسمان های پلیمری ایده آل شامل تخلخل و توانایی تورم بالا، سرعت انتقال بخار آب کافی ، توانایی ارائه رطوبت و محیط گرم برای تسریع روند بهبود زخم، نفوذ گاز، خواص ضد میکروبی عالی، عملکرد مکانیکی عالی و قابلیت ارائه عوامل زیست فعال. می توان از پلیمرهای مختلف برای فرمولاسیون مواد پانسمان زخم ایده آل استفاده کرد. آنها به عنوان پلیمرهای زیستی و پلیمرهای مصنوعی طبقه بندی می شوند. نمونه هایی از بیوپلیمرها (پلیمرهای طبیعی) عبارتند از آلژینات، دکستران، اسید هیالورونیک (HA)، کیتوزان، سلولز، ژلاتین، کیتین و غیره. این پلیمرها خواص زیست پزشکی عالی مانند زیست سازگاری خوب، غیر ایمنی زایی، عدم سمیت، اثرات هموستاتیک، زیست تخریب پذیری عالی، ویژگی های ضد باکتریایی و خواص ترمیم زخم را ارائه می دهند. با این حال، پلیمرهای طبیعی نیز از خواص مکانیکی ضعیفی رنج می برند.
ترمیم زخم چیست؟
پروسه ترمیم زخم شامل فاز هموستاز، فاز التهاب، اپیتلیزاسیون، فاز تکثیر (فیبروپلازی) و در نهایت (تمایز بافتی) بازسازی بافت با شکل‌گیری کلاژن می‌باشد. زخم‌ها بر اساس زمان بهبودی به دو نوع حاد و مزمن تقسیم‌بندی می‌شوند. زخم حاد (Acute wound) شروع ناگهانی دارد و معمولاً در فرد سالم روند بهبود آن به‌صورت طبیعی طی می‌شود و ظرف چهار هفته بدون بر جا گذاشتن عارضه بهبود می‌یابد. زخم‌های مزمن (Chronic wound) شروع تدریجی دارند و روند درمانی آنها در اثر عواملی مانند دیابت، عدم خونرسانی مناسب، فشار موضعی، دیابت و غیره متوقف شده است و مرحله التهابی ترمیم زخم طولانی می شود (بیش از چهار هفته).
حفظ تمامیت و یکپارچگی پوست برای محافظت در برابر کم آبی، خونریزي و جلوگیري از ورود میکروارگانیسم‌ها به بدن حیاتی است. با وجود پیشرفت‌های عمده در درمان زخم‌ها، کماکان تلاش در جهت یافتن روش‌های موثر در درمان زخم‌ها در کوتاه‌ترین زمان ممکن و با کمترین عارضه ادامه دارد.
در گذشته تا به الان، روش‌های مختلفی جهت ترمیم زخم به صورت سنتی و علمی به کار گرفته شده است. استفاده از انواع گیاهان دارویی، انواع ریشه و پوست درختان و حتی میوه‌جات، انواع روغن و عصاره گیری گیاهان و حیوانات از جمله اقدامات انسان‌ها برای ترمیم زخم ها به صورت سنتی بوده است.
با پیشرفت علم و آگاهی بشر در مورد انواع زخم ها، روند ترمیم و همچنین عوامل موثر بر بهبود زخم، روش‌های نوینی جهت درمان زخم‌ها و جراحت‌ها به وجود آمد. معمول‌ترین روش، استفاده از پانسمان و گاز استریل بوده است. انواع داروهای ضد عفونی کننده و با خاصیت درمانی نیز به همراه این روش به کار گرفته شده‌اند. در نوع جدیدی از رویکردهای درمانی، استفاده از بیومتریال‌ها توجه محققین را به خود جلب کرده است.
پیشرفت‌ها در ترمیم زخم
دانشمندان با به کارگیری روش‌ها و متریال مختلف مانند انواع شست و شوی زخم، استفاده از پماد، گاز استریل (استفاده از لئازم استریل و پوشاندن آن با گاز استریل )، سرم شست و شوی، انواع مواد هیدروژلی و پلیمری، اوزون تراپی، ژن تراپی، درمان مبتنی بر سلول‌های بنیادی و وکیوم تراپی و … سعی به معالجه سریع و با کیفیت زخم (انواع زخم‌ها مانند زخم بستر، زخم دیابت، زخم سوختگی، زخم‌های بعد از جراحی و سایر زخم‌ها) را دارند.
تلاش محققین در مهندسی و مطالعه زخم پوش های جدید، غلبه بر فاکتورهای بازدارنده در ترمیم زخم و همچنین ایجاد یک لایه با قابلیت تقلید کاربردهای پوست، می‌باشد. با بارگذاری فاکتورهای درمانی مختلف مانند ضد دردها، آنتی بیوتیک، و ضد قارچ ها اثر بخشی زخم پوش ها قابل کنترل و ارتقاء می‌باشد. مسئله مهم، کنترل شرایط زخم در حین درمان است تا بتوان ضمن حذف فاکتور های بازدارنده، دارو رسانی و رهایش مواد موثر درمانی به خوبی و در بازه زمانی مشخص صورت گیرد. عدم هماهنگی در این پروسه، باعث اختلال در فرایند ترمیم زخم خواهد شد.
نوع مواد دارویی (ضد باکتری، ضد قارچ، آنتی بیوتیک، ضد درد، و …) و همچنیین نوع پایه‌هایی که استفاده می‌شوند نیز در جایگاه خود، منجر به مطالعات زیادی شده‌اند که در آنها از انواع مختلف سنتزی و شیمیایی و همچنین گیاهی استفاده شده است. میل به داروهای گیاهی و عصاره‌های گیاهی و بطور کلی درمان‌های مبتنی بر گیاهان، به دلیل ارزان تر بودن، دسترسی راحت‌تر، اثر بخشی قابل توجه و همچنین نداشتن اثرات جانبی، مورد توجه می‌باشد.
ترمیم بافت پوست
پوست بزرگترین اندام بدن است و تمام سطح خارجی بدن را می‌پوشاند که از سه لایه اپیدرم ، درم و هیدرودرم تشکیل شده است. ساختار پوست از یک شبکه پیچیده تشکیل شده است که به عنوان سد اولیه بدن در برابر عوامل بیماری زا ، اشعه ماوراء بنفش و مواد شیمیایی و آسیب مکانیکی عمل می‌کند و درجه حرارت و میزان آب آزاد شده به محیط را تنظیم می‌کند.
زخم پوستی در نتیجه از بین رفتن یکپارچگی لایه اپیدرم ایجاد می‌شود. ترمیم زخم یک فرایند بیولوژیکی پیچیده است که شامل هموستاز، التهاب، تکثیر و بازسازی است. تعداد زیادی از انواع سلول‌ها – از جمله نوتروفیل‌ها، ماکروفاژها، لنفوسیت‌ها، کراتینوسیت‌ها، فیبروبلاست‌ها و سلول‌های اندوتلیال – در این فرایند دخیل هستند. ترمیم زخم بیشتر به معنی بهبود پوست است.
بلافاصله پس از آسیب به لایه اپیدرم شروع می‌شود و ممکن است سالها طول بکشد. فرآیند پویا شامل مکانیسم‌های سلولی ، هومورال و مولکولی بسیار سازمان یافته. دارای 3 مرحله همپوشانی شامل التهاب، تکثیر و بازسازی است. هر گونه اختلال منجر به بهبود غیر طبیعی زخم می‌شود.
فرآیند ترمیم زخم پوست
به منظور غلبه بر نواقص مربوط به پانسمان‌های معمولی غیر اختصاصی و تا حدی کارآمد، تلاش‌های چشمگیری در توسعه و ارزیابی بسترهای جدید و موثر برای برنامه‌های ترمیم زخم انجام شده است. پانسمان زخم در محل (In situ formed wound dressings) چندین مزیت از جمله سازگاری مناسب برای ساختار بستر زخم، کاربرد آسان، تطابق با شرایط بیمار و افزایش اثرات درمانی را فراهم می‌کند.
مواد بیولوژیکی طبیعی، مصنوعی یا ترکیبی با ارائه نفوذپذیری مناسب بخار آب و رطوبت، ساختار مناسب برای گردش خون ماکرو و میکرو، حمایت از مهاجرت و تکثیر سلولی، محافظت در برابر تهاجم میکروبی و آلودگی خارجی، نامزدهای مناسبی برای بهبود سریع زخم ها هستند. علاوه بر اینکه امیدوارکننده‌ترین انتخاب برای کاربردهای مراقبت از زخم است، مواد بیولوژیکی پلیمری (از منابع طبیعی یا مصنوعی) ممکن است خواص درمانی طبیعی زخم را از خود نشان دهند. چندین ماده زیستی مشتق شده از فناوری نانو، پتانسیل بالایی برای کاربردهای ترمیم زخم از جمله سیستم‌های میکرو و نانوذرات، داربست‌های فیبری و هیدروژل‌ها دارد.
خدمات ارائه شده تیشوهاب در زمینه ترمیم زخم و زخم پوش ها
ساخت زخم‌پوش های مبتنی بر نانوالیاف
ساخت زخم پوش های مبتنی بر هیدروژل‌ها
ساخت زخم پوش های مبتنی بر پلیمرهای سنتتیک
ساخت زخم پوش های چند لایه
بررسی رهایش دارو از زخم پوش (سیستم های میکروفلوئیدیک)
بررسی عملکرد فاکتورهای رشد در زخم پوش
بررسی عملکرد زخم‌پوش به صورت In-vivo
بررسی عملکرد زخم پوش به صورت In-vitro
انجام تست خراش
بررسی خواص آنتی باکتریال زخم پوش
بررسی میزان تخریب زخم‌پوش
بررسی خواص نفوذ پذیری زخم‌پوش
بررسی میزان سمیت زخم‌پوش
بررسی بازدهی زخم‌پوش در مقایسه با زخم پوش های تجاری
بار گذاری نانوامولسیون ها در زخم‌پوش
بارگذاری نانوذرات پلیمری و فاکتور های درمانی در زخم پوش